Društvo “Lunjina” je osnovano 1991. godine na Osnivačkoj skupštini održanoj u Maloj sali Kolarčevog univerziteta u Beogradu. Sala nije bila dovoljna da primi sve one koji su došli da na njoj prisustvuju. Ne samo da nije bilo dovoljno sedišta za svakog učesnika Skupštine, nego nije bilo mesta mi za stajanje, pa su mnogi bili prinuđeni da iza otvorenih vrata slušaju ono što se zbiva u sali.
Skupštini su prisustvovali mnoge ugledne ličnosti i to ne samo Cincari, nego i njihovi potomci iz više generacija, kao i lica drugog porekla. Sem Beograđana mogli su se tu sresti i pojedinci iz unutrašnjosti: iz Pančeva, Smedereva, Kragujevca, Niša, Novog Sada. Viđeni su mnogi intelektualci, prosvetni radnici, profesori univerziteta, lekari, inženjeri, članovi SANU, službenici, radnici, domaćice i studenti. Svako istupanje je bilo propraćeno gromkim aplauzom i odobravanjem. Atmosfera je bila svečana i vladala je skoro euforija što se posle dugog vremena nešto preduzelo da se cincarska zajednica pokrene u zaštiti svojih prava i očuvanju svog identiteta, običaja, vere, jezika, istorije, folklora i drugih kulturnih tekovina. Na skupštini je izabrano rukovodstvo na čelu sa prof dr Đorđem Kozarvićem, lekarom u Kliničkom centru Srbije i sekretarom Zoranom Plaskovićem, dipl. politikologom. Oni su bili i pokretači osnivanja Društva, pored novinara Tomaševića, prof. dr Savića i još nekoliko drugih istaknutih ličnosti. Prisutni su pozvani da pristupe učlanjenju u Društvo. Radne prostorije (velika sala za stotinak osoba) su obezbeđene u Etnografskom muzeju u Beogradu, u Uzun Mirkovoj ulici, i to dva puta nedeljno. Značajni događaji su bili održavanje godišnjih skupština. Tako je 29. maja 1993. godine održana skupština u Centralnom domu Vojske Jugoslavije. Na istom mestu održana je i sledeće godine skupština “Lunjine” 28. maja 1994. godine Peta godišnja skupština je održana 31. Maja, 1997. godine na Filozofskom fakultetu.
Krsna slava sv. Atanasije Veliki, 31. januara proslavlja se svake godine. Prvi domaćin slave 1992. godine bio je g. Stevan Nanuš iz Smedereva; g. Kosta Labroski bio je domaćin slave 1995. godine: dva puta (1995. i 1996.). 1997. godine domaćin je bio g. Mihajlo Cincar Kostić; u 1998. domaćinstvo slave je preuzeo g. Zoran Plasković i tako redom je svake nove godine preuzimao drugi istaknuti član “Lunjine”.
Tokom svih ovih godina, društvo “Lunjina” je za svoje članove i prijatelje organizovalo mnogobrojne događaje, predavanja, putovanja i manifesticije, a sve zarad očuvanja i promovisanja cincarskog značaja i uticaja na balkanski region.
Muzička sekcija Srpsko-cincarskog društva “Lunjina” je formirana na godišnjoj Skupštini Društva koja je održana 14.12.2013. godine, a prvi put je javno nastupila na prvim Danima cincarske kulture i stvaralaštva u Kući Đure Jakšića u Beogradu, u toku iste godine.
Više o statusu SCD Lunjina možete pročitati ovde.
SRPSKO-CINCARSKO DRUŠTVO „LUNJINA“ POSLE 33 GODINE POSTOJANJA
Kada je osnovana, „Lunjina“ je okupila Cincare iz Beograda, Pančeva, Smedereva i drugih gradova u Srbiji. To je bila potreba da se upoznaju i da ožive duh svog naroda. Organizovana su predavanja i muzički događaji, razgovaralo se o starim zavičajima i govorio cincarski jezik. Održavali su ime Armãn i sećanje na grad Moskopolje. Članovi društva su najviše došli iz Makedonije gde se zovu Vlasi, neki su sa grčkim zavičajnim poreklom, iz Vojvodine u koju su se odselili još u vreme Austo-Ugarske monarhije i iz Bosne gde se zovu Kalajdžije. Kad su se nastanili u Srbiji prihvatili su naziv Cincari i tako se i izjašnjavaju. Aktivno su radila i društva u Smederevu i Pančevu. Okupljali su se na raznim lokacijama i u prostorijama Mesnih zajednica u centru Beograda. Danas se okupljaju u ulici Majke Jevrosime 21 u prostoru Fondacije „Nušić“.
Kao registrovano udruženje građana, obavezni smo da održavamo Godišnju skupštinu društva, a svaka četvrta skupština je izborna
Dok su Cincari u okolnim državama imali dobru međusobnu povezanost, Cincari iz Srbije su ostali po strani. Značajno je smanjeno i izjašnjavanje na popisu. Srećom, Upravni odbor na čelu sa dugogodišnjom predsednicom Lilom Konom, velikim radom, vraća Cincare iz Srbije na evropsku pozornicu. Organizuje se i putovanje na svetski skup u Moskopolju 2010. godine gde se u nabrajanju zemalja gde žive pojavljuje i Srbija.
Rezultat rada je bio poziv na Kongres cincarskih žena u Bukureštu, 2015. godine Naša predsednica Lila Cona je dobila priznanje Ličnosti godine 2016. godine
Danas je društvo član YENA i FUENA. Naši predstavnici učestvuju u radu evropskih asocijacija bilo da se radi o položaju našeg naroda, jeziku, istoriji.
Poseta predstavnika FUEN 2018.godine
Na početku godine društvo obeležava Slavu- svetog Atanasija, 31. januara, sečenjem slavskog kolača u Vaznesenjskoj crkvi u Beogradu. To je prilika da se okupimo u većem broju i da pozovemo goste. Koristimo svaku priliku da napravimo posluženje po cincarskim receptima i da uživamo u našoj muzici
Cincari u Smederevu slave svetog Atanasija letnjeg, 15. maja. Nekada velika zajednica i smederevski ogranak „Lunjine“ postaje sve starija a potomci se ne priključuju naporima da se očuva ime Cincar. Fotografije govore za sebe.
Dani cincarske kulture su već tradicionalna manifestacija. Lepu saradnju imamo sa Kućom Đure Jakšića. Program sadrži predavanja, izložbe, jezičku radionicu, poeziju i muziku, a dođu nam i pevačke grupe iz okruženja. Dva puta smo bili deo Noći muzeja.
Izložbe: „Cincari iz Gopeša“, „Cincari sa Timoka“ i „Cincari iz Negotina“ su organizovane od strane Dragana Blagojevića i Marina Bodrožića.
Obeležavamo Nacionalni dan Cincara 23. maj. Sultan Abdul Hamid II je 1905. godine potpisao iradeu i priznao Armanima nacionalnost iako nisu imali svoju državu
„Jevremova ulica susreta“ je manifestacija koju organizuje opština Stari grad i održava se na Cveti, slava opštine. To je prilika da porazgovaramo sa sugrađanima i pokažemo naša štampana izdanja.
Nismo zaboravili naše najmlađe. Nadamo se da će oni nadoknaditi ono što njihovi roditelji propuštaju i da će produžiti cincarsko ime. Krajem decembra ih obradujemo poklonima.
